Μιά τζούρα ευτυχίας..

Μια τζούρα ευτυχίας, και κάτι...
αρκεί τόση
και πετάς μ'εκείνο το ψυχρό βλέμμα που ποτέ δεν κατάλαβα με τα κόκκινα μάτια που είναι όμως τόσο

όμορφα όταν αρχίζουν να μου μιλούν για τα ταξίδια τους..Η δουλειά άρχισε μου λές
όπως άρχισε και το άνοιγμα του νου και δεν έχει τέλος
μόνο συνέχεια ...
κι είναι αυτή η ελευθερία που σε κατακλύζει η μόνη αλήθεια που θέλεις να κουβαλάς η ανάγκη σου να ελέγχεις το σύμπαν.
Και τώρα ξέρεις πως δεν υπάρχει πόνος που να μην έχεις υπερβεί
δεν υπάρχει γυμνό σημείο πάνω σου που να μην έχεις χαράξει χάρτες.
Όχι, ο χρόνος δεν επαρκεί.θέλεις κι'αλλο.
θέλεις τρεις, τέσσερις ζωές...

Ταξίδεψε όσο εσύ θέλεις.Εγώ θα λαμβάνω πάντα τις κάρτες που θα μου στείλεις .Θα είμαι εδώ..
(... κι επιτέλους...και πόσο βαθιά η ανάσα αυτού του...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ......επιτέλους δε με φοβάμαι πια...)γιατί πιο πολύ απ' όλα εμένα φοβόμουν

Τώρα μπορώ να σε δω χωρίς να φοβάμαι

Μου αρκώ....όπως μου αρκείς και σύ.

Τα ταξίδια σου θα είναι και δικά μου.

Την Σαντορίνη την είδα απ'τα μάτια σου...

Ενα ταξίδι θα το κάνουμε μαζί.

Στον κ.