Όπως ωρίμασε με...
ωφέλησε με...
4 μέρες μονο...
Τόσες έμειναν μέχρι την άδεια μου..
Είμαι σπίτι.Είχα ρεπό σήμερα..
Αύριο δουλεύω απόγευμα.
Ομολογώ ότι έχω ήδη φύγει διακοπές.
Είμαι τελείως εκτός στην δουλεία
Την τελευταία απογραφή στο μαγαζί την έκανα μια σκέτη αποτυχία
Κάνω τα πάντα λάθος .
Σε 4 μέρες κατεβαίνω Κρήτη
Έχω να δω τους δικούς μου απ'το περασμένο καλοκαίρι
Νοιώθω λίγο αμήχανα
Μου έλειψαν.....
Θέλω να τους δω και να γυρίσω πίσω με γεμάτες μπαταρίες .
Δεν μπορώ να πω ότι δεν είμαι καλά
Απλά νοιώθω συνέχεια κουρασμένος
Κοιμάμαι πολλές ώρες
Κουράζομαι πολύ εύκολα στην δουλεία και γενικά πρώτη φορά δεν εστιάζω σε πράγματα που θέλω να κάνω
Ίσως φταίει η ζέστη
Ίσως απλά μετά από καιρό θέλω να κάτσω χωρίς να κάνω τίποτα .
Να χαλαρώσω.
Άντε να φεύγουμε όλοι
Καιρός να αδειάζουμε για λίγο αυτήν την πόλη
Τέσσερις μέρες και απόψε...
Mικρές αλήθειες
Η φράση «έφαγε χυλόπιτα» προέρχεται από το παρασκεύασμα χυλού που έδιναν παλιά οι ψευτογιατροί για τον περιορισμό του καημού των ερωτευμένων!
Η φράση «του πήρε τον αέρα» προέρχεται από την αρχαιότητα και την εκμετάλλευση του ανέμου κατά τις ναυμαχίες έναντι του εχθρού!
Η γνωστή συνοικία των Αθηνών ονομάστηκε «Κολωνάκι» από ένα κολωνάκι που ήταν εκεί για παλούκωμα όπως συνηθιζόταν κατά την Τουρκοκρατία!
Στον γνωστό άθλο του Ηρακλή τα γνωστά «χρυσά μήλα των εσπερίδων» ήταν ... πορτοκάλια!
Όταν αποκαλούμε μια κοπέλα «Σουσουράδα» κυριολεκτικά σημαίνει αυτή που κουνά τα οπίσθιά της!
Η ακριβής εξήγηση της φράσης «Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή καν'έλα» δεν έχει σχέση με κανέλλα ή άλλα καρυκεύματα αφού σημαίνει «Έρχομαι από την Κωνσταντινούπολη και σε προσκαλώ να έρθεις στην κορυφή»!
Όταν δίνουμε σε κάποιον «πουρμπουάρ» η ακριβής του ερμηνεία είναι ότι του προσφέρουμε χρήματα για να πιει κάτι δηλαδή τον κερνάμε ένα ποτό!
Οι οδηγοί των πρώτων αυτοκινήτων ατμού ονομάστηκαν «σοφέρ» δηλαδή «θερμαστές» γιατί ζέσταιναν το νερό της μηχανής πριν ξεκινήσουν!
Η γνωστή συνοικία Πατήσια ονομάστηκε έτσι από την αντίστοιχη Τούρκικη λέξη που σημαίνει: τα κεκτημένα αγροκτήματα!
Όταν λέμε σε κάποιον «Αντίο» του λέμε κυριολεκτικά σύμφωνα με την αντίστοιχη Ισπανική φράση ότι «θα τα πούμε στον άλλο κόσμο» δηλ πρόκειται για .. αποχωρισμό!
Τα στοιχεία του πληκτρολογίου της γραφομηχανής (έως σήμερα Η.Υ.) τοποθετήθηκαν μπερδεμένα από τον Christopher Latham το 1868 για να μπερδεύει τις γραμματείς και να μην μπλοκάρουν από την ταχύτητά τους τις μηχανές!
Η βέρα φοριέται στο τέταρτο δάχτυλο-παράμεσο γιατί τον παράμεσο διασχίζουν φλέβες που συνδέονται με την καρδιά!
Το 1630 ο Γάλλος Καρδινάλιος Ρισελιέ διέταξε τα μαχαίρια του φαγητού να έχουν στρογγυλεμένες άκρες για να πάψουν επιτέλους οι καλεσμένοι του να καθαρίζουν τα δόντια τους με αυτά!
Ημέρα γενεθλίων
Ψάχνω κίνητρο πίσω από τις πράξεις μου
ενοχές κάτω απ' το παρελθόν
Οραματίζομαι και στοχάζομαι το ενδεχόμενο του μέλλοντος
Αναπνέω και δηλώνω ζωντανός...
Άραγε φτάνει μόνο αυτό;
Μερικές φορές όλοι χρειαζόμαστε ένα καταφύγιο..
Τι και αν είναι άψυχο,τι και αν δεν μας μιλάει η δεν μας κρίνει,ξέρουμε μας καταλαβαίνει...η τουλάχιστον μας ανέχεται
Εδώ το μέρος είναι περισσότερο σκιερό...
Ως επί των πλείστων με θερμοκρασίες υπό του μηδενός
Ο χρόνος σταματά και δεν είναι λίγες οι φορές που γυρνάει πίσω αξιολογώντας τις καταστάσεις
Αυτό είναι το δικό μου καταφύγιο,το δωμάτιο πανικού που κλείνω όλες τις σκέψεις που ξεπηδούν απ' το κεφάλι μου.
Δεν έχει σημασία αν είναι λογικές η παράλογες
Είναι δικές μου και με χαρακτηρίζουν
Τις καταγράφω όπως τις αντιλαμβάνομαι,πολλές φορές μάλιστα είναι λίγο αυτοκαταστροφικές....
Μα δεν πειράζει,τις πολεμάω.
Πες μου χρόνια πολλά
κανείς δεν τα στερείται...
Μια στάση στο χτές.
Μόλις ξύπνησα.
Το κεφάλι μου είναι έτοιμο να εκραγεί
Έκατσα στην άσπρη πολυθρόνα που σήμερα μου φαίνεται λίγο άβολη και άρχισα να γράφω .
Ήταν όμορφα χτες...
Ακόμα νοιώθω την βροχή στο πρόσωπο μου
Καθισμένος σε μια ταράτσα στο Γκάζι καθώς έπινα το ποτό μου άρχισαν οι πρώτες ψιχάλες .
Έτσι χωρις λόγο ,απλα γιατί ο ουρανός ήθελε να κλάψει
Γιατί ήθελε να παίξει μαζί μας.
Όπως η μουσική που έπαιζε χωρίς λόγο
Άσχετα ίσως μόνο και μόνο για να καλύψει την φασαρία
Καθισμένος χωρίς να νοιώθω τηνβροχή το παρελθόν πέρασε μπροστά μου .
Μερικά πρόσωπα ήταν ακόμα εκεί...
Η Μαριάννα ήταν εκεί
Όλα τ άλλα ήταν διαφορετικά.
Σαν να μην είχαν συμβεί ποτέ.
Σαν να μην έγιναν ποτέ
Ποτέ δεν υπήρξα εκεί...
Καθόμουν με άλλους ανθρώπους και σκεφτόμουν ότι όλα είχαν αλλάξει
Πέτυχα αυτό που ήθελα..
Τα φαντάσματα είχαν φύγει,είχαν γίνει σκιές
Χαμογέλασα..
Προχώρησα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)