στην Ν...

Είχες δίκιο οι άνθρωποι δεν φεύγουν μόνο πολλές φορές τρομάζουν και το βάζουν στα πόδια...
ανασαίνεις τόσο βαριά που νομίζεις πως όλοι οι άνεμοι του κόσμου τρυπώνουν στα ρουθούνια σου, ακούς προσεχτικά... με διαβάζεις ,σε διαβάζω...
πολλές φορές δεν είμαι τίποτα και δεν κάνω καθόλου άλλες φορές πάλι σου μιλάω μου λες σου λέω σε μαθαίνω..
Σήμερα σε παρατηρούσα να πίνεις  το χυμό σου , τόσες  πολλές σκέψεις  μες στο μυαλό σου προσπαθώ να τις ξεδιαλύνω...
Σε αναλύω , πάντα μου άρεσε να το κάνω αυτό στους ανθρώπους.
Αρχίζεις να μου μιλάς ,σε νιώθω να αρχίζεις να μου μιλάς πραγματικά, και χαμογελάς  άλλη μια φορά.
 Σήμερα μου έκανες το πρώτο δώρο μου μίλησες για τους δικούς σου ,τον πατέρα σου εκεί δεν χαμογέλασες αλλά σε ένιωσα...... .ο καθένας από μας μια αποθήκη γεμάτη συναισθήματά  που πότε ανοίγει πότε μένει ερμητικά κλειστή.
θα κάνουμε μια συμφωνία ....
εσύ θα συνεχίσεις να μου χαμογελάς και εγώ θα προσπαθήσω να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη ....
Είμαι σίγουρος πως θα τα λέμε συχνά γιατί μου λείπουν πραγματικά άνθρωποι που χαμογελούν και εσύ με κάνεις να νιώθω όμορφα...