Γράψε ψυχή μου...

Άπλωσα τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο.
Έχω καιρό να γράψω και το μυαλό μου πονάει...
Σχεδόν φοβάμαι να ξεδιπλώσω την μοναξιά μου.
Εχει ζαρώσει και κούρνιασε στο πιο κρυφό σημείο .Ειναι τοσο τρομαχτικά εκει πίσω .
Υπάρχει κρύο και αγωνία εδω.
Το φως δεν περνάει πια .Κάθε ακτίνα έχει χαθεί.
Έχω πεθάνει?
Γιατί δεν μου είπαν τίποτα?
Γιατι ομως ανάσες αχνίζουν?
Περίεργο αλλα η καρδιά χτυπάει ακόμη,τα μάτια δακρύζουν ,οι αισθήσεις επιμένουν να υπάρχουν.
Κάποια παλιά κατάρα με κρατάει ζωντανό.
Θα υπάρξω ξανά?
Θα γελάσω ποτέ?
Μέσα σε μια στιγμή ολα χάθικαν .Ακυρώθικαν...
Ταξιδεψέ με οπου εσύ πιστεύεις,είμαι τυφλός μονο σε σένα το είπα..
Τα πιο ωραία ταξίδια τα έκανα πάνω σε χάρτινα καράβια,μεσα σε ανοιχτές θάλλασες και βουβά σαγαπώ.
Άραγε έχω αλλα εισιτήρια στην τσέπη μου η ο χρόνος τέλειωσε απότομα?
Άρχισα να γράφω πάλι...
Τα δάχτυλα αντιδρούν ακόμα και εγω υπάρχω.
Ισως αύριο πάλι θα μαι εδώ ....
Γράψε ψυχή μου....
Λυτρώσου.................