Η φασαρία της σιωπής..

Η σιωπή
Είναι ανάγκη
Είναι σταματώ , στέκομαι , αφουγκράζομαι
Είναι κατακτώ την λεπτομέρεια
Είναι σε αφήνω μήπως και σε ξαναβρώ
Είναι κοιτώ μέσα μου
Αποζητούσα πάντα τη διάρκεια στα πράγματα.
Δένομαι και θέλω ότι είναι δικό μου και θέλω να μείνει δικό μου για πάντα
Έχω βουρκώσει ακόμα και για μια μπλούζα που πάλιωσε και έπρεπε να την πετάξω,
Κάθε τι δικό μου που χάνεται , παίρνει μαζί του ένα κομμάτι μου

Δεν μπορώ ακόμα να μάθω στον εαυτό μου ότι τίποτα δεν είναι
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ….

Θέλω να νοιώθω έτσι και τον έρωτα
Να μοιάζει πάντα σαν εκείνη την πρώτη στιγμή, που μια κουβέντα, μια λέξη, μίλησε στην ψυχή μου

Στέκομαι ….

Αν και ξέρω ότι και η σιωπή με κουράζει το ίδιο
Δεν την αντέχω για πολύ
Είμαι από τη φύση μου άνθρωπος της δράσης.
Έξω βρέχει , αλλά δε με νοιάζει
Ίσως τώρα είναι η στιγμή να μη σκεφτώ άλλο και να ανοίξω την πόρτα,
ξέρω πως το μόνο που θέλω να νιώσω τις ψιχάλες να κυλούν πάνω στο δέρμα μου.
Τα γιατί και τα διότι δε με νοιαζουν επίσης....
Κάνει πολύ φασαρία η σιωπή....