πέρασαν από εδώ...

Απ'τον Κ.




Παράνοια προκαλούν τα πάντα γύρω.


Τοίχος μετά!


Όλα περιστρέφονται αλλόκοτα,ψυχεδελικά...


Τόση ομορφιά,τόση δύναμη.


Μα μήπως είναι αυταπάτες;


Κάνε κάτι να χαμογελάσω αληθινά.


Όχι σαν κλόουν...


Ξέρεις είναι δύσκολο να το πετύχεις-τόσο δύσκολο όσο ένα χάδι.


Μιά όμορφη αγκαλιά γεμάτη φώς και ένα χαμόγελο τόσο βαθύ όσο το πέλαγος όλο.


Όμορφα συναισθήματα ανθρώπων που πέρασαν και στάθικαν να ξεδιψάσουν στην δικιά μας όαση.


Ποιο είναι το τίμημα του χαμένου χρόνου;


Στρίψε λίγο αριστερά.


Αλλού βρίσκονται τα χαμένα σου -είναι-


01-06-2005


01:50 το πρωί


Αθήνα-Φωτομάρας

Δεν υπάρχουν σχόλια: