Μαριάννα...

'Ολα ξεκίνησαν ενα μεσημέρι στα starbucks.Η ζωή μου στην Aθήνα άρχισε απο κει.....

Γεμάτος φιλοδοξίες,τσαγανό,

πάθος να βγώ μπροστά.

Στόχος να παίξω μπάλα στο δικό μου γήπεδο.

Η λέξη φόβος ήταν άγνωστη.

Η διαδρομή δύσκολη.

Κάπου εκεί στην είσοδο του καταστήματος στην Σκουφά ήσουν εσύ.

Πέρασα να πάρω κάποια manuals απ'τα χίλια τόσα που είχα φορτώσει στο μυαλό μου.

Έπρεπε να προλάβω να τα μάθω όλα..

Είχες όλα αυτά που δεν άντεχα με τίποτα.

Ολα αυτά που θα με πήγαιναν πίσω αν τα είχα εγώ.

Το πρώτο ήταν ένα τεράστιο χαμόγελο που φορούσες.Μου έκανε εντύπωση...

Για μένα εκείνη η περίοδος ήταν πόλεμος.Ηταν τόσα τα πράγματα που έπρεπε να κάνω για να δικαιολογίσω την παρουσία μου στην Αθήνα.

Τα χρήματα ήταν λίγα και έπρεπε να προχωρίσω επαγγελματικά πολύ γρήγορα.

Ήμουν πολύ αγχωμένος και σχεδόν είχα ξεχάσει να χαμογελάω.'Ισως το θεωρούσα και αδυναμία...

Και ήσουν μικρή...Έιχες όλο το χρόνο μπροστά σου,και γω βιαζόμουν...

Σε κοίταξα σαν να σε περνούσα απο scanner.

Δυό τεράστια μπλέ μάτια με κοίταξαν.

Μαριάννα μου είπες...

Ε και τι έγινε σκέφτηκα

Χάρηκα απάντησα και αμέσως σε έκανα delete!

Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο.

Έπρεπε να φύγω...

Tώρα είμαι εδώ και σου γράφω.

Σπαταλάω χρόνο για σένα και γουστάρω.

Είσαι κομμάτι της ζωής μου.Είσαι όλα αυτά που δέν θα κανα εγώ και που αγαπούσα πολύ.

Έπαιρνα και παίρνω απο την αγάπη σου,τις φοβίες σου,τα χαμόγελα σου

τις αγωνίες σου τα γιατί σου...

Είσαι απο τα ποιό γλυκά πλασματάκια που δίνουν χρώμα στην ζωή μου.

Θα θελα να σου ζωγραφίσω ενα παράδεισο με τα πιο παιδικά χρώματα και τις πιο ζωηρές αποχρώσεις.Να σου βάλω μέσα κάδρα απο παιδικές φιγούρες.

Para siempre nino(Για πάντα παιδί) όπως θα έλεγες και συ....

Και κει κάπου μέσα θα σου έβαζα τον ιδανικό γκομενάκι που φυσικά θα ήταν Ισπανός..

Κοίταζε μπροστά ...

Ακολούθησε τα σημάδια...

Σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλα η διαδρομή.

Σ'αγαπάω ρε μπέμπα.

Ξάπλωσε κάτω και απόλαυσε την λιακάδα.

Άδραξε την μέρα σου...