πολλά γίνοντε εδώ ,το ένα διαδέχεται το άλλο.
Έχεις χάσει αλλαγές. εγώ αλλάζω , παίρνω μορφές ,ζω στην πληρότητα και μετά πάλι κενό... άυλος ξανά.
Σιγά σιγά ξεχνάω την μορφή σου γαμώτο....
Συγνώμη δεν το θέλω αλλά συμβαίνει..
Ακρωτηριάζω τα λάθη μου και τα τρώω λαίμαργα να μην τα δει κανείς, γεμίζω αυταπάτες.
Μόνο εσύ με εξημέρωνες πάντα
Αλλά εσύ αποφάσισες να φύγεις
.Και εγώ?.......
Ποια ανώτερη δύναμη αποφασίζει ότι πρέπει να φύγουμε...
Ποιος είχε το δικαίωμα να το κάνει αυτό.Να σε πάρει σε ένα παράλληλο άγνωστο σύμπαν.
Είσαι καλά εκεί?
Με βλέπεις?
Με έχεις συγχωρέσει που δεν ειμουν εκεί όταν με είχες ανάγκη?
Το έβαλα στα πόδια ο βλάκας.σε άφησα μόνη σου.
Εσύ δεν θα το έκανες ποτέ αυτό....
Ξεφλουδίζω τις μνήμες μου για να βρεθώ κοντά σου.
Έστω απέναντι αρκεί να σε ένοιωθα....
Καταλήγω να εξαπατούμε από τις ίδιες μου τις σκέψεις ψυχή μου να ταξιδεύω σε λάθος μυαλοτόπια και ανιαρές παραισθήσεις.
Όλα τα έκανα.....
Γκρέμισα ότι πίστευα μέχρι τώρα.
Όλοι οι ναοί μου χάθηκαν ...τους διέλυσα και εσύ πήρες πινέλα και ζωγράφισες καινούργια ....μου ξανάχτισες την πίστη μου ότι θα τα ξαναπούμε.
Κάθε τι γήινο με κάνει να νιώθω ανούσια... Όλα τόσο ίδια.
Όχι δεν τα παρατάω απλά ήθελα απαντήσεις που είχες μόνο εσύ....
Ήθελα να μου δαγκώσεις την ψυχή μου,να την γιατρέψεις να σταματήσει να είναι τόσο διάφανη......
να με επισκευάσεις κομμάτι κομμάτι,και αν δεν μπορείς φτιάξε μόνο τα μάτια μου να μπορώ να σε βλέπω ξανά, φτιάξε την μνήμη μου να μπορώ να σε θυμάμαι....
Γέμισα εκκρεμότητες και συμβιβασμούς μάτια μου.... Γρίφους που παραμένουν χωρίς λύση...
Να ξέρεις δεν θα επιτρέψω στο μυαλό μου να σε ξεχάσει.
Θα μείνω εδώ και θα περιμένω να πετάξεις ένα κομμάτι απάντηση και σου υπόσχομαι θα την κρατήσω ως το ποιο μεγάλο δώρο, μόνο γιάτρεψε τα μάτια μου....
Να μπορώ να σε δω.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου