Έχεις αναρωτηθεί πόσο δύσκολα πέρασαν τα όχι που χρειάστηκες να πείς στην ζωή σου.
Μεγάλες βαρύγδουπες δηλώσεις που έκανες για να μπορέσεις να δαμάσεις τα ποιο άγρια θέλω σου.
Ωκεανοί απο λάθη μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου...
Η αλλιώς αλήθειες που έγιναν μαγδαλήνες και σε πίστεψαν.
Υπερφίαλες δηλώσεις σου που σάν ρήτορας προσπάθησες να περάσεις στους άλλους κοιτάζοντας τους στα μάτια για να τους ζαλίσεις ...
Να τους μεθύσεις με το ποιό κόκκινο κρασί ,το αίμα σου που έβραζε κάθε φορά
που ήθελες να ζωγραφίσεις αυτά που έπρεπε να πεις ,
να μιλήσεις για την θέση των άστρων
την απαρχή των στιγμών...
για το μπέρδεμα των χρωμάτων ...
την γκρί απόχρωση του άσπρου και του μαύρου.
Υπάρχει ακόμα συναίσθημα η λειτουργούμε όλοι τελικά με βάση της ανάγκες μας.
Μια φίλη απόψε μου είπε οτι θέλει να κάνει εγκεφαλικό σέξ.
Είναι λίγο ουτοπικό ή ο κόσμος ξέχασε να εκπαιδεύεται απλά στο συναίσθημα;
Πλέον όταν θές να τρομάξεις κάποιον απλά του λές σαγαπώ!
Θα τον δείς να φεύγει τρέχοντας βάζοντας την περιποιημένη του ουρά ανάμεσα στα σκέλια βαθιά μέχρι η άκρη της να ακουμπήσει την άκρη της ψυχής του, να την ταρακουνίσει για λίγο, να την κάνει να χτυπήσει ποιό έντονα εκτός προγράμματος χάνοντας τον έλεγχο τον κινήσεων
να γίνετε παιδί που μαθαίνει άγνωστες λέξεις !
Όλα σε μιά στιγμή ,με μιά λέξη....
Άφησε τον ευατό σου να φύγει.
Ναί ,σε σένα μιλάω .....
η φωνή σου τρέμει σαν ταλαιπωρημένες χορδές μιάς κιθάρας που χρόνια προσπαθεί να βγάλει την σωστή μελωδία αλλα άδικα...
Ξέχασες τον ευατό σου καθώς προσπαθούσες να καταλάβεις την θεωρία του σύμπαντος ,έγινες διάφανος,ανέκφραστος...
Χάθηκες σε ξερονήσια αβεβαιότητας...
Όχι δεν είμαι ειδικός,δεν έχω τις απαντήσεις.
Μιλάω απλά για να ακούω την φωνή μου να μ ακούω....
Δεν ξέρω σε ποιόν απευθύνομαι και γιατί
απλά γράφω γιατί πολλές φορές οι σκέψεις γίνονται άγρια πουλιά.
Θέλουν να ταξιδέψουν....
Κάνουν φασαρία...
Μακούς¨;;
Μεγάλες βαρύγδουπες δηλώσεις που έκανες για να μπορέσεις να δαμάσεις τα ποιο άγρια θέλω σου.
Ωκεανοί απο λάθη μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου...
Η αλλιώς αλήθειες που έγιναν μαγδαλήνες και σε πίστεψαν.
Υπερφίαλες δηλώσεις σου που σάν ρήτορας προσπάθησες να περάσεις στους άλλους κοιτάζοντας τους στα μάτια για να τους ζαλίσεις ...
Να τους μεθύσεις με το ποιό κόκκινο κρασί ,το αίμα σου που έβραζε κάθε φορά
που ήθελες να ζωγραφίσεις αυτά που έπρεπε να πεις ,
να μιλήσεις για την θέση των άστρων
την απαρχή των στιγμών...
για το μπέρδεμα των χρωμάτων ...
την γκρί απόχρωση του άσπρου και του μαύρου.
Υπάρχει ακόμα συναίσθημα η λειτουργούμε όλοι τελικά με βάση της ανάγκες μας.
Μια φίλη απόψε μου είπε οτι θέλει να κάνει εγκεφαλικό σέξ.
Είναι λίγο ουτοπικό ή ο κόσμος ξέχασε να εκπαιδεύεται απλά στο συναίσθημα;
Πλέον όταν θές να τρομάξεις κάποιον απλά του λές σαγαπώ!
Θα τον δείς να φεύγει τρέχοντας βάζοντας την περιποιημένη του ουρά ανάμεσα στα σκέλια βαθιά μέχρι η άκρη της να ακουμπήσει την άκρη της ψυχής του, να την ταρακουνίσει για λίγο, να την κάνει να χτυπήσει ποιό έντονα εκτός προγράμματος χάνοντας τον έλεγχο τον κινήσεων
να γίνετε παιδί που μαθαίνει άγνωστες λέξεις !
Όλα σε μιά στιγμή ,με μιά λέξη....
Άφησε τον ευατό σου να φύγει.
Ναί ,σε σένα μιλάω .....
η φωνή σου τρέμει σαν ταλαιπωρημένες χορδές μιάς κιθάρας που χρόνια προσπαθεί να βγάλει την σωστή μελωδία αλλα άδικα...
Ξέχασες τον ευατό σου καθώς προσπαθούσες να καταλάβεις την θεωρία του σύμπαντος ,έγινες διάφανος,ανέκφραστος...
Χάθηκες σε ξερονήσια αβεβαιότητας...
Όχι δεν είμαι ειδικός,δεν έχω τις απαντήσεις.
Μιλάω απλά για να ακούω την φωνή μου να μ ακούω....
Δεν ξέρω σε ποιόν απευθύνομαι και γιατί
απλά γράφω γιατί πολλές φορές οι σκέψεις γίνονται άγρια πουλιά.
Θέλουν να ταξιδέψουν....
Κάνουν φασαρία...
Μακούς¨;;
1 σχόλιο:
Σε ακούω...Ειμαι περήφανος για όσα είπα και δεν τήρησα για όλα τα λάθη μου για όλες τις αναπηρίες μου γιατί ειναι αποτέλεσμα μιας μάχης με τον εαυτό μου,μιας μάχης που δεν θα σταμάτήσει ποτέ αλλά στην οποία κερδίζω συνεχώς έδαφος
Σήμερα μπορώ να σε κοιτάω στα ματια χωρίς να προσπαθώ,χωρίς να χω σκοπό να σε γοητεύσω σήμερα είμαι ελεύθερος να απολαμβάνω την παρουσία σου.
Θα συμφωνήσω μαζί σου, ο κόσμος φοβάται το σ'αγαπώ,όμως εγώ δεν θα σταματήσω να το λέω οταν το νιώθω εχω δει κόσμο να το βάζει στα πόδια ακουγωντάς το, αλλα αν το σκεφτείς ο κόσμος αυτός έτσι και αλλιώς δεν θα έμενε για ποιό σκοπό λοιπόν να προσπαθώ να σκοτώσω το συναισθημά μου για να δώσω τροφή στην ουτοπίά; Και το τίμημα; θα χάσω την φωνή μου το χρώμα μου την δυναμή μου να αγαπώ την ψυχή μου και θα μεταμορφωθώ σε ενα παγώμενο σώμα που θα ψάχνει για ευκαιριακό σεξ σε κρεβάτια που το συναίσθημα δεν θα το ανέβαζε ποτέ, για να κρατήσω σαν τρόπαιο τι; την υδονή κάποιου που εκσπερματώνει κοιταζοντάς με στα μάτια με θολό βλέμα και που συνήθως δεν προλαβαίνω να τον ακολουθήσω στην εκρηξή του,άλλωτε΄πάλι δεν θέλω γιατί το έχω είδη μετανιώσει..
Ναι λοιπόν ο κόσμος χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα σε αυτούς που απλά αρκούνται να βιώσουν μια στιγμή δίχως αύριο για να γεμίσουν μπατάριες και στους ρομαντικούς μικρούς πρίγκιπες που πιστεύουν σε παραμύθια αιώνιας αγάπης και που γεμίζουν τις μπαταρίες τους αρπάζωντας με την απόχη ουρές κομητών και ψάχνωντας τα μυστικά του σύμπαντος.
Εσύ τελικά που ανήκεις;
Μ'ακούς;....
Δημοσίευση σχολίου